Cor van Dijk

Een greep uit het oeuvre

Cor van Dijk werkt al bijna een halve eeuw met staal. Een goed moment om eens achterom te kijken en een aantal highlights uit zijn oeuvre te tonen.

Er blijken vele constanten in het werk van Cor van Dijk te zijn, regels waarvan hij zelden afwijkt. Er is natuurlijk het staal, maar er zijn ook de heldere geometrische basiselementen, staven of stroken, vierkante of rechthoekige blokken die hij op een bepaalde manier last of ordent tot een evenwichtig beeld. In zijn vroege werken werden bestaande industriele stroken en staven naadloos aan elkaar gelast of in bepaalde ordeningen gerangschikt. Door verdubbeling, verschil in breedte of spiegeling van de elementen kwamen onverwacht openingen en diagonalen tevoorschijn.

In de jaren 80 waren zijn sculpturen hoogstens 15 centimeter hoog. Deze werken hadden een open en ruimtebepalend karakter. In de loop van de jaren 90 gaf hij zijn sculpturen meer monumentaliteit. Nog later neigen zijn werken zelfs naar compactheid en geslotenheid. De zwaarte die altijd al letterlijk in het staal aanwezig was, kun je nu daadwerkelijk ervaren.

De meer recente sculpturen bestaan uit één deel. De plaats van de open ruimte en de afmetingen hiervan bepalen de afmetingen van het geheel. Dit leidt tot een object waarin massa (materie) en open ruimte nog nauwer met elkaar verbonden zijn. De sculpturen zijn technisch zo uitgevoerd dat er geen nadrukkelijke sporen van bewerking van het staal duidelijk zichtbaar zijn.
deel uit boek tekst: Ankie de Jongh-Vermeulen, kunsthistorica
—

Ton van Kints

In “Deze tentoonstelling is fictie, gebaseerd op feiten” toont Ton van Kints de nieuwste uitbreiding van zijn werk. De gloednieuwe series 1 +1 en Packages bestaan uit verleidelijke, glanzende, (semi)transparanten wandsculpturen. De afgietsels zijn te beschouwen als nakomelingen, of klonen, van twee werken die in 2019 in de galerie te zien waren, namelijk 1 + 1 + 1 + 1 (spooning 2x, back to back) #2 en Package #7. Deze twee werken zullen ook in de tentoonstelling opgenomen worden. De combinatie van deze ‘originelen’ en hun klonen, laat zien hoe Van Kints in de afgelopen jaren steeds experimenteler is gaan werken.

In 2023 werden de eerste afgietsels gemaakt.

Al experimenterende en al lerende maakt Van Kints diverse afgietsels van dezelfde mal, steeds in een andere kleur. Hij neemt zich voor om de mal te blijven gebruiken tot deze helemaal versleten is. Er zullen steeds nieuwe werken ontstaan. Steeds uniek door hun volstrekt eigen karakter door gebruik van verschillende pigmenten, kleurverzadiging en afwerking. Vergelijk de aanwezigheid van Package #7 polyester wit 1 en Package #7 polyester blauw 1 maar eens met elkaar. Het werken op de grens van uniciteit en herhaling past bij Van Kints die vaak in langdurige series heeft gewerkt. ​

Eenmaal gegoten waant het polyester zich glas. Er zijn zuurstokachtige werken ontstaan in aanlokkende kleuren als geel, roze, blauw en rood. De mate van transparantie bepaalt hoe ver je terug in het werk kan kijken en hoever je in het werk wordt gezogen. Nog meer dan in andere series worden de delen samengevoegd tot één geheel. En de sporen, de geschiedenis van het werk, is veel minder leesbaar dan eerder het geval was.

Deel tekst Judith de Bruijn