Veron Urdarianu

‘Tijdens het maken van mijn architectonische, je zou kunnen zeggen haast idealistische modellen van huisjes, die men kan uitschuiven en openklappen, was ik op zoek naar het imaginaire uitzicht vanuit deze gebouwtjes. Zo ontstonden mijn schilderijen met landschap en huizen, boten en interieurs, waar men een zekere geschiedenis vermoedt, waar de fijne en minder fijne dingen elkaar treffen en waar, door de manier waarop ze geschilderd zijn, men niet precies weet wat er gebeurt of gebeurd is. Zo kwam ik er achter dat ik met een simpel huisje een transformatie teweeg kon brengen. [Tentoonstelling Huis van de Geest, Gemeentemuseum Den Haag, catalogus Veron Urdarianu]

Het interessante is dat er indirect een relatie is ontstaan tussen de snel getimmerde, als het ware met hout getekende, veranderbare huisjes, en de ‘uit de tijd gevallen’ schilderijen, die een soort contemplatieve situatie verbeelden met een terugblik op mijn persoonlijke geschiedenis. Ik ben in Roemenië geboren onder een streng communistisch regime. Een aantal schilderijen is zo neergezet dat het de toestand van het Communistische Roemenië vertelt: vervallen, geruïneerd. Laag over laag geschilderde werken in de kleuren van afgebladerde verf.

Er zijn verschillende thema’s in mijn werk ontstaan zoals verwijzingen naar het Communisme; verstilling en eenzaamheid; illusies en droombeelden; verwijzingen naar de geschiedenis; verwijzingen naar mijn bestaan als kunstenaar; constructies en Huizen voor de Geest; transformaties [catalogus, Transformations]

Meer en meer leg ik mij de afgelopen jaren toe op het bij elkaar brengen van de verschillende disciplines: het gebruiken van een schilderij in een beeld en het toevoegen van driedimensionale elementen aan een schilderij’.